Carpon (Carita pondok) dengan judul MARNI oleh Dadan Sutisna

Halo, saya akan menulis sebuah Cerita berbahasa sunda, yang biasa disebut Carpon (Carita pondok) atau dalam Bahasa indonesia Cerpen (Cerita Pendek) dengan judul MARNI oleh Dadan Sutisna.

MARNI

Lampu setopan beureum keneh. Sora-sora di parapatan, saperti sasari, taya robahna. Gorowokna pengamen, ngalengisna nu baramaen, awor jeung renghapan manusa-manusa nu keur ngadu nasib. Beulah kenca, hiji nini-nini ngalungsar bangun teu walakaya. Leungeunna nyekelan rantang, diasongkeun ka lebah jajalaneun. Cacakan lamun eta nini-nini tanggah, manehna tangtu bakal mireungeuh hiji awewe make saragam SMU anu keur ngalendean taktak, taktak kuring.

“Rekamannya kapan, Mas?” sorangan nu semu ogo ngaliwat kana ceuli kenca.

“Ntar dulu, kita nunggu keputusan pencipta lagu. Kita kan belum tahu lagu apa yang akan diunggulkan?” pok teh, bari ngasupkeun kaset Backstreet Boys kana tape mobil.

“Tapi cepetan dong, Nuri pengen cepet-cepet tampil di televise,”

“Ya musti sabar, atuh!”

Lain, lain dihaja. Ukur miceun paneuteup bae, pedah panon karasa cangkeul dipake nempo nu keur gumrang-gomreng. Jeung sasarina ge sok kitu, lamun keur mawa mobil, parem lampu setopan beureum, sok ngadon rarat-reret.

Heunteu ujug-ujug ngareret ka lebah dinya. Mimitina nitenan polisi, tuluy ka tukang becak nu seseledek hayang panghareupna. Tah, basa tikang beca geus ka hareup, ka gigireun aya mobil Feroza. Ukur ditenpo saliwatan tadina mah. Teu ngahaja-haja nelek-nelek nu tumpakna. Ngan basa kaca eta mobil dibukakeun (kawasna mah nu tumpakna ngarasa hareudang), kareret aya mojang lampanyat diuk gigireun lalaki kolot nu keur nyupiran. Dangdanan super modis . Nu sidik teh, stretna merecet nyitak awak. Bengeut dipulas makeup, rada kaleuleuwihi. Biwir burahay, buuk ngarumbay panjang.

Sakedapan mah dipencrong, teu ngiceup-ngiceup. Samemeh boga kacindekan, boa manehna the Marni. Moal, moal salah tetenjoan. Inget kana cureuleukna, kana dancunitna. Teu katitenan, naha manehna oge nempoeun, atawa henteu. Nu eces, bengeutna bet mulangkeun paninengan, kana kajadian sababaraha waktu ka tukang.

Marni, marni Desmayanty Marwah, ngaran anjen. Kuring kungsi apal, naha eta the ngaran asli, atawa sesebutan bae. Nu eces, ari Marwan mah jelema nu sok mamawa anjena, lin? Anu ngomong jeung paripolah kawas awewe. Nyaho soteh, pedah loba parawan sasama anjeuna, anu pacabakanana sarua jeung anjeun, ngaran tungtung make Marwan.

Boa anjeuna mah geus poho deui, malum waktu kasungkeret show jeung event. Bada munggaran urang tepung the di redaksi Woman Magazine. Di rohangan anu kacida mewahna keur ukuran majalah. Lain, lain rek ngahaja rek nepungan anjeuna. Ukur ulin wae, pedah boga kawawuhan anu sapropesi, digawe di eta majalah.

Ngan sabada nempo tangungan anjeuna, bet jorojog hayang gawawukan. Ongkoh geus jadi kawajiban kuring apan, neangan news maker teh. Sok sanajan, nilik sareat, anjeuna mah can bisa diasupkeun ka eta golongan. Tapi kuring keukeuh hayang ngobrol jeung anjeuna, hayang ngawawuhan.

Tapi teu sagawayahna geuning, hayang paguneman then wantuning anjeuna mah aya nu ngaping. Lalaki anu ngomong jeung paripolah siga awewe tea. Anu ngaranna Marwan tea. Unggal kuring nanya, apan sok kalah manehna nu ngajawabna the, lain anjeuna.

Ti Marwan kuring apal, umur anjeuna the 18 taun. Sakola nepi ka SMU. Padumukan di Tasikmalaya. Ancrub kana dunya model, ti barang kaluar sakola. Kitu oge lain cita-cita ti keur leurik, tapi ukur kabeneran. Harita anjeuna sabalad-balad keur sukan-sukan di kaefe bari ngarumpi. Kaperego pisan ku Marwan terus bae diajakan pentas mode, pedah awak anjeuna mah sumpulur jeung lenjang. Dalah kuring sorangan, bisa meunteun lamun anjeuna nyumponan sarat jadi potomodel. Unggal bagian awak anjeuna boga “nilai plus”.

“Namanya memang komersil. Kecantikannya pun dapat dikomersilkan,” ceuk Marwan.

Piraku, piraku anjeuna tepi ka poho. Harita Marwan terus ngecewis. Nyaritakeun anjeun, nyaritakeun kahirupan. Wallohualam, kuring teu kungsi yakin, naha anu dicaritakeun ku manehna teh dumasar kana kanyataan, atawa ukur jijieunan bae. Ngan anjeun mah terus  unggut-unggutan.

Kuring ge heran, naha Marwan bisa ngajawab hal-hal anu aya patalina jeung pribadi anjeun. Atawa rengkak paripolah anjeun mah geus diatur ku Marwan. Nu eces, dina tape-recorder anu ku kuring diasongkeun, anu kadenge teh ukur sora Marwan nyorocos, malum biwirna kawas awewew. Teu ngaleuleungit ketang, aya sakalimah. Kitu oge matak hese ngadabena.

“Bagaimana kesan adik selama jadi potomodel?” harita kuring nanya. Marwan melong anjeun, nitah ngajawab ti dituna mah. Ngahaja nyarita teh make Bahasa Malayu, da nu mamawa anjeuna mah, sok sanajan beungeut Sunda, teu bisaeun basa Sunda. Atawa pedah aya di redaksi majalah anu keur meujeuhna top di antara rumaja?.

“Kesannya, gimana ya. Biasa-biasa aja, tuh?” ukur sakitu anu kedal the. Teu kurang teu leuwih. Tapi geus cukup keur kuring mah. Sora anjeuna oge halimpu. Moal pogog lamun dibisniskeun.

Ngobrol aya satengah jamna, henteu karasa. Kapaksa urang paturay, da anjeuna kaburu dicalukan ku fotograper Woman Magazine. Samemehna anjeuna mere dua potret jeung hiji kartu nama. Kitu oge sabada dikuruhit, satengah dipaksa. Ningal potret anjeun, munasabah lamun kuring istigfar sababaraha kali. Cacakan budak keneh mah, anjeun geus nyieun poseu anu wani teuing. Nu hiji, potret di kolam renang. Nu hiji deui, dipangsarean. Teu kudu dicaritakeun, kumaha posisi anjeun dina eta potret. Angeun pasti inget. Pasti.

Lawas teu tepung jeung anjeun teh. Saprak panggih jeung ngawawancara di Woman Magazine tea. Beubenangana, ku kuring geus dibikeun ka resaktur se;ebritis, geus dimuat malah. Potretna, anu pamere anjeun tea. Sok sanajan ku rekayasa heula da aya kesan vulgar jeung ngajurus kana pornografi. Anjeun oge nyaho mereun, masyarakat mah (di antarana) keur meujeuhna nyatru jeung pornografi teh. Majalah tempat kuring digawe, geus sababaraha kali meunang tegoran. Ti pamarentah jeung ti nu maca. Nu matak, munsabah lamun ayena rada apik teh.

Hayang, hayang tepung pisan jeung anjeun teh. Ngan kudu ka mana neanganana. Ongkoh kuringna euweuh waktu deuih. Tepi ka hiji mangsa, kuring nempo potret anjeun dimuat dina hiji majalah. Teuing majalah nanahaon, asa kakara nempona oge. Ngan anjeun mah mani wanian pisan. Pose anjeun matak ngahudang birahi saha wae anu nempo. Kuring yakin, anjeun dihucuhkeun ku majalah jeung tabloid anu payuna lantaran ngajual orat. Sabaraha atuh bayaran anjeun teh, nepi ka luas kikituan?

“Ini sudah menjadi resiko saya, sebagai fotomodel,” ceuk anjeun dina eta majalah. Asa manglebarkeun. Naha atuh anjeun teu ngagugu ka Si Marwan.

Kajurung ku panasaran, isukan kuring ngabiur ka Tasikmalaya. Alamat anjeun diaprak, dipapay-papay.

“Sumarni kitu?” ceuk tukang warung, di hiji pakampungan nu teu pati jauh ti kota.

“Sanes, Marni ieu mah. Marni Desmayanty!”

“Sumuhun da teu aya,”

“Tapi alamatna mah leres?”

“Leres. Cobi k palih ditu, da ibuna mah sanes asli urang dieu.”

Di sejen tempat.

“Da alamat ieu mah bumi Sumarni,” ceuk tukang ojek.

“Tapi leres sok ngiringan model?”

“Duka tah, mung sok seueur we urang kota nu nyrandak mobil kadieu,”

Anjeun moal nyaho, harita kuring terus nyusud imah Sumarni. Henreu jauh, ukur kahalangan ku dua pengkolan ti pangkalan ojeg teh. Anjog ka hiji imah, leutik jeung katara langka diurus, nyampak lalaki tengah tuwuh keur narokan suluh.

“Leres kitu ieu teh bumina Marni?”

“Aeh, sumuhun, manga kalebet.”

Ngaranjugna oge aya dua kalian. Dina tembok nu geus hawuk teh aya potret anjeun. Keur make saragam SMU. Keur kitu aya awewe ngurunyung. Katangen bangun nu era naker.

“Bade ka marni?” ngomongna semu ngadegdeg. Ukur dijawab ku unggeuk.

“Aduh, da Marni the tos parantos dicandak ku pameget!”

“Ku carogena?”

Kalah dijawab ku seuri, seuri maur. Kuring teu bisa ngabade, naon pihartienana.

Henteu kungsi lila nganjang ka imah anjeun teh. Henteu kaburu nginum-nginum acan, da henteu disuguhan deuih.

Anjeun moal apal, ku naon pangna harita kuring nyusul-nyusul. Sabenerna, lain saukur hanyang panggih, lain saukur hayang neruskeun hanca wawancara sababaraha waktu ka tukang. Satadina, anjeun teh rek ditepungkeun jeung dunungan kuring nu anyar. Anjeun mah moal nyaho, lamun kuring geus pindah gawe, lantaran majalahna bangkrut kurang modal.

Ngan untung anjeung mah hade milik. Henteu goring nasib kawas awewe-awewe anu kungsi ditepungkeun jeung dunungan kuring, kaasup Nuri, anu keur nyangsaya dina taktak.

Ayena, urang teh patepung deui. Ngan anjeun mah biheung nangena kuring. Ngan kapaksa bae lalakon teh dipungkas samet dieu, sabab mobil Feroza nu ku anjeun ditumpakan kaburu nyemprug sabada lampu setopan hejo deui.

Sabot ngoperkeun perseneling, handphone dina saku disada.

“Diki, langsung saja bawa ke hotel yang biasa,” ceuk nu nyarita dina handphone.

Henteu kungsi dijawab. Kuring terus nincak gas satrikna.

                                                                                         Saung Pangreureuhan, 1999-2000

                                                                                                                   Mangle No. 1749